ขอขอบคุณ

มนุษย์ทั้งหลาย การที่เจ้ามีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้ทุกวันนี้
เจ้าควรขอบคุณแด่ทุกๆสิ่ง ที่คู่ควรแก่การสรรเสริญ
หากแต่ท่านทั้งหลาย อาจลืมบางสิ่งที่ท่านมองข้ามไป
หรือแม้นว่า ท่านอาจไม่เคยตระหนักเสียด้วยซ้ำว่า สิ่งนั้นคู่ควรแก่การสรรเสริญ

สำหรับผม จักขอใช้คำขอบคุณสรรเสริญในสิ่งนี้...

ขอขอบคุณอากาศ ที่ให้เหล่าพันธุ์พืชและสรรพสัตว์ได้มีลมหายใจ
ขอขอบคุณสายลมที่พัดมาให้หมู่ใบไม้ได้พริ้วไหว ได้เย็นใจและเย็นกาย
ขอขอบคุณท้องฟ้า ให้วิหกได้โผบิน ให้หมู่เมฆได้ล่องลอย
ขอขอบคุณหมู่เมฆหลากรูปร่าง ให้ข้าได้จ้องมองและจินตนาการ
ขอขอบคุณสายฝนที่หล่นมา ให้สรรพชีวิตได้ดูดซึม ได้ดื่มกิน
ขอขอบคุณสายน้ำใส หล่อเลี้ยงชีวิต ให้มัจฉาได้ว่ายดำ
ขอขอบคุณต้นไม้ ที่ผลิดอก ออกผล ให้ร่มเงา
ขอขอบคุณผืนหญ้าเขียวขจี มองทีไรก็ผ่อนคลาย
ขอขอบคุณหาดทราย ให้ข้าได้พักผ่อน ได้หย่อนใจ
ขอขอบคุณท้องทะเลที่ส่งคลื่นมาซัดซา ให้หาดทรายไม่หลับไหล
ขอขอบคุณแสงอาทิตย์ ที่พรากความมืดมิดให้จากไป
ขอขอบคุณแสงจันทร์ ส่องแสงทอประกายยามค่ำคืน
ขอขอบคุณแสงดาว ระบายฟ้าสีครามให้สดใส
ขอขอบคุณสรรพสัตว์ที่ส่งเสียงไพเราะเสนาะโสต
ขอขอบคุณธรรมชาติที่จรรโลงใจ ต่อใครๆที่ได้พบเห็น
ขอขอบคุณ คำบางคำจากใครบางคน ที่ช่วยให้ฉุกคิด ที่เปลี่ยนผมไปตลอดกาล
ขอขอบคุณความดีงาม ที่จะยังคงอยู่ คู่โลกใบนี้ตราบนานเท่านาน
ขอขอบคุณโลกมนุษย์ ที่ให้ข้าได้อยู่อาศัย และได้พบใครต่อใคร
ขอขอบคุณ................................
ขอขอบคุณ ผืนแผ่นดิน ที่จักกลบหน้าข้า ในอนาคตกาล

ข้าพเจ้า จักมีชีวิตถึงทุกวันนี้มิได้ หากไม่มีท่านเหล่านี้...

ขอขอบพระคุณ บิดร-มารดา ที่ให้ร่างกาย ให้วิญญาณได้มาปฏิสนธิ
และได้อบรม สั่งสอนจิตวิญญาณ ของผม ให้รู้จักผิดชอบชั่วดี

ขอขอบพระคุณผู้มีพระคุณทั้งหลาย ที่ช่วยฉุดกระชาก จากความตาย
ซึ่งรออยู่เบื้องหน้า หากแม้นท่านจักมาช้าสักแม้เสี้ยววินาที คงไม่มีผมในวันนี้

ขอขอบพระคุณ ครูบาอาจารย์ทั้งหลาย ที่ช่วยอบรมสั่งสอน
ให้รู้จักสิ่งดีงาม ให้มีวิชา ให้สามารถยืนหยัดบนโลกนี้ได้

ข้าพเจ้าขอสรรเสริญโดยคำขอบคุณ ด้วยสำนึก จากใจจริง

Author by ศรัทธา ณ ภูเก็ต.
๐๔:๑๖ ๑๑/๐๔/๒๕๕๒